အိမ့်ခြူးအပြာ

သူငယ်ချင်းနာမည်ကကြွက်သိုး ငယ်ငယ်ကတည်းကဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ဒီကောင်က၇တန်းလောက်မှာကျောင်းထွက်သွားတယ် အပြင်လောကအကြောင်းနောကြေတယ် ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲဂွင်းထုတတ်လာတာ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ် သူ့အမလင်မယားလိုးတာပါ ခြောင်းပြီးထုတဲ့ကောင် သူ့အမအကြီးဆုံး လင်နှစ်ယောက်ယူထားတယ် ခြံဝိုင်းထဲမှာပဲ အိမ်ဆောက်နေတယ် ပထမယောကျၤားသေပြီးတော့ ဒုတိယအိမ်ထောင်ထူတယ်ပေါ့ ဖင်အငြိမ်ဆုံးပေါ့ ကျနော်တို့ကမကြီးမခိုင်လို့ခေါ်ကြတယ် သူ့အောက်ကတော့ တင်မာဝင်း သူကတော့ ၂လင်ကွာ ခလေးတစ်ယောက်အမေ ကြားထဲမှာ အပျော်ကုံးတဲ့လင်တွေကလည်းမနည်းလှ ကြွက်သိုးအထက်က အစ်ကိုကအရက်သမား စိတ်ကောင်းရှိတယ် အငယ်ဆုံးကောင်မလေးကလည်း အပျိုဖြန်းဆတ်စလူးထနေပြီ ကြွက်သိုးက ကျနော့်အပေါ်သဘောအတော်ကောင်းတဲ့ကောင်သူမိန်းမယူပြီးတော့တောင် သူ့မိန်းမကိုလေးဘက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး ကျနော့်ကို တံခါးအကွယ်ကနေခေါ်ထုတ်ပြီး သူ့မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပြတယ် သူ့မိန်းမက မသိရှာ ကျနော်လည်းလက်နဲ့ထိကိုင်ကြည့်မိတယ် မိန်းမယူထားပေမဲ့ကျနော်နဲ့အတွဲမပြတ် သူတို့တစ်အိမ်လုံးက ကျနော်နဲ့ကြွက်သိုးကို လင်မယားလို့ခေါ်ကြတယ် ကြွက်သိုးက ကျနော့်ကို ပြောဖူးတယ် ငဇော်မင်းကိုစိတ်ချတာတစ်ခုရှိတယ် မင်းမှာကြာကူလီစိတ်မရှိတာ...

လွတ်လမ်းမရှိ တစ်ခါတစ်လေကျတော့ လောကကြီးကမတရားပေ။ ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေကနေရာတကာတိုင်းမှာရှိတတ်တယ်။ ဒီလိုနေ့ရက်မျိုးမှာမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျွန်တော်အလုပ်နောက်ကျသည်။ကားတွေကလဲကျပ်လိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။ ထွက်လာတုန်းကအစောကြီးပင်။ ကုမ္ပဏီရုံးခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ဟဲ့ မောင်မောင်ကျော်နင့်ကို မန်နေဂျာ မငယ်မေးနေတယ်။ နင်ကလဲနောက်ကျလိုက်တာ။ ဒီနေ့မှ နောက်ကျနေရတယ်လို့။ ကားတွေကျပ်နေလို့ပါအမရဲ့။ အေး ငါတို့ကတော့နားလည်ပါတယ်။ မငယ်ကတော့သိတဲ့အတိုင်းနင်တော့ပြောခံရအုံးမယ်။ စာရင်းကိုင် မမြတ်ရွှေစင်ရဲ့အမေးကိုဖြေရင်း မန်နေဂျာရုံးခန်းဘက်သို့ သူသွားလိုက်သည်။ မန်နေဂျာ မငယ်ဆိုတာက ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ရဲ့တူမ။ အပျိုကြီး။ အသက်က(40) လောက်ရှိပေမဲ့ ရုပ်ကချောသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲလှသည်။ ဒါပေမဲ့ငွေကြေးချမ်းသာသူ တွေပီပီ မာနကကြီးသည်။ သြဝါဒကတော့ခံရပေဦးမည်။ စိတ်ပင်လေသွားသည်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့ သူမှန်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ရင်း။ ဝင်ခွင့်ပြုပါ မမ။ အေး နင်ရောက်လာပြီလား။ ဝင်ခဲ့ပြောစရာရှိတယ်။ အထဲမှ မငယ်ရဲ့စကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်လဲဖိနပ်လေးကိုချွတ်ပြီး အခန်းထဲကိုကုတ်ချောင်းချောင်းလရွံ့တွံ့တွံ့ဖြင့်ဝင်လိုက်သည်။ အဆူခံရဖို့ကသေချာနေတာကိုး...

ရပ်ကွက်တစ်ခုရဲ့ အစွန်းအဖျားက ကြီးမားသော အိမ်ကြီး ။ သည်အိမ်မှာ အိမ်ရှင်တွေက အမြဲနေလေ့မရှိ ။ တစ်ခါတစ်လေသာ ၂၅နှစ်အရွယ် မိန်းမပျိုတစ်ဦး လာလေ့ရှိသည်။ လာလျှင်လည်းခေါ်လာသော လက်သမားတွေနဲ့ လူတွေနဲ့ ဂိုထောင်ထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ယခုထို ဂိုထောင်ထဲတွင် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးရှိနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးက တစ်သက်လုံးသိုဝှက်လာကြသော စိတ္တဇကို ဖွင့်လှစ်ရန်ရောက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။ ရွယ်ရွယ်ချက်တို့တူပေမဲ့ အသွယ်အပြင် စိတ်ခံစားမှုခြင်းတော့ ကွဲပြားသည်။ တစ်ယောက်က အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင်နှင့် ဒီအိမ်ကြီးရဲ့ အိမ်ရှင် ဝေဝေနွယ် ဖြစ်သည်။ သူမက မကြာခင်ရောက်လာတော့မယ့် အချိန်တွေ အပေါ် ကျေနပ်နေဟန်ရှိသည်။ တစ်ယောက်ကာတော့ ကျောင်းစိမ်းအကျႌအဖြူအစိမ်းနှင့် ၂၅နှစ်အရွယ်ကျောင်းဆရာမလေး သက်ထားခင် ။ သူမကတော့ မကြာခင်ရောက်လာမဲ့ အချိန်တွေ အပေါ် ရင်ခုန်နေဟန်ရှိသည်။ သူမတို့နှစ်ဦးကြားမှာ ကိရိယာတစ်ခုခြားထားသည်။ အဲ့တာက မြေကြီးမှာဒေါက်နှစ်ခုစိုက်ထားပြီး ထိုပေါ်မှာသစ်သားပြားကို တစောင်းလေးထောင်ထားသည်။ ထိုသစ်သားပြားမှာ အပေါက်သုံးပေါက်ဖောက်ထားသည်။ ပြောရလျှ ထိပ်တုံးနှင့် ဆင်တူသည်။ ဖွင့်လို့ရသည်။ သော့ခတ်ရန်နေရာပါသည်။ ယခုထိုကိရိယာကို ဖွင့်ထားသည်။ နင်သေခြ...

ကွန်ဒို အခန်းကျယ်ဆိုသော်လည်း ရှိသမျှ တံခါးအားလုံး ပိတ်ထား၍ အခန်းတခုလုံး မွန်းကျပ် လှောင်ပိတ်နေသည်။ သရီးကွာတားဘောင်းဘီတထည်ကလွဲပြီး တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းထားသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်များက အတောင့်လိုက်။ လည်ပင်းရှိ ခွေးလည်ပတ်ကြိုး အစတဘက်ကို တံခါးလက်ကိုင်ကွင်းတွင် သော့ခလောက်အသေးတခုနှင့်တွဲခတ်ထားသောကြောင့် ဒီနေရာကလွဲပြီး အခြားနေရာ ရွှေ့ခွင့်မရ။ သံကြိုး ရှည်သောကြောင့် ထိုင်လို့ ထလို့ အိပ်လို့ရသည်။ သို့သော် သံကြိုး တဆုံး ကလွဲ သွား၍မရ။ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း လယ်သာတိပ်နဲ့ အထပ်ထပ် ပူးချည်ထားခံရသည်။ မနက်ကထဲက ခွက်ထဲက စားဖို့ ထည့်ထားတာက သူတို့စားပြီးကျန်သော မုန့်ဟင်းခါးအကပ်အသက် နည်းနည်း။ ပြီးတော့ သောက်လို့ ကျန်သော ကော်ဖီ နည်းနည်း။ ပေါက်စီ အပြင်က အခွံနည်းနည်း။ မနက်စာစားပြီး ကိုးနာရီ လောက်ထဲက သူတို့ ထွက်သွားတာ အခု ညနေ လေးနာရီကျော်ပြီဆိုတော့ ဆာဆာနဲ့ ဒီ အစာခွက်ကိုပဲ ခနခနယက် နေတော့ ပြောင်လက်နေပြီ။ သူ့မှာ အစာကို လက်နှင့် စားခွင့်မရှိ။ မနက်က မီးပူတိုက်တာ မမလေး အင်းကျီတထည် မီးကျွမ်းသွား ၍ အပြစ်ပေးခံ ထိထားသည်။ အစာခွက်ထဲ ခွေးများလို လျှာနှင့် ကုန်းရက်စားရသည်။ခွေးတွေလို လျှာမရှည်တော့ အတော် ဒုက္ခ ရ...